Hello, Goodbye!

Ladies and gentlemen, we are ready for takeoff. De motoren beginnen te brommen, we maken snelheid en daar ga ik weer de lucht in. Vlucht drie binnen anderhalve week. Hoewel de eerste vlucht sinds een tijdje wel weer redelijk spannend was voelt het dit keer alsof ik gewoon een comfortabele bus in ben gestapt. Echter waren deze vluchten voor mij wel drie keer het ‘definitief’ verlaten van een land, wat ik tot nu toe niet eerder had gedaan. Zeker Sydney en dus Australië verlaten was wel even een apart gevoel. Daar was het natuurlijk allemaal begonnen, heb ik de meeste tijd gespendeerd en vier maanden in Perth heb gewoond en gewerkt. Ik verliet het land waarin nog steeds veel vrienden verbleven. Maargoed, daarentegen vloog ik richting een andere cultuur en prachtig klein landje Taiwan, waar ik geweldige dagen heb gehad. Een bijzondere twee weken dus, welke begonnen met een de finale van Nieuw Zeeland, The bay of Islands!

Nog even een drie daagse vakantie naar het warmste gedeelte van NZ. Zo voelt het als Denice en ik weer eens voor zevenen in een Magic busje hoppen in Auckland. Speedo, de enige busdriver die we nog niet hadden ontmoet, brengt ons vandaag naar Pahia. Echter duurt het wel even acht uur voordat we er zijn, dus we hebben een lange dag voor de boeg. Hoewel ik voorin zit en uit het raam kan kijken is mr. Speedo’s rijstijl toch niet mijn favoriet en hangt er een vreemd luchtje in de bus. De stop bij de gigantische 2000 jaar oude Kauri Tree maakt wel wat goed, maar toch ben ik erg blij als we aan het eind van de middag uitstappen. Het hostel is perfect. Met drie meiden in een 6 persoons ruime kamer geeft ons niets om te klagen en we chillen de rest van de avond lekker in de jacuzzi.
Wakker worden met beter weer dan voorspelt is altijd fijn en Denice en ik bellen snel het kantoor van onze geplande ‘cruise’. We kunnen nog op de boot van deze morgen terecht wat betekent dat we wat eilandjes van de bay gaan bezichtigen en dolfijnen gaan spotten. Volgens mij heb ik nog nooit dolfijnen van zo dichtbij gezien (het dolfinarium telt niet ;)) en ook het post bezorgen aan de mensen die op de eilanden wonen is wel een bijzonder iets. Echter komen de voorspelde donkere wolken toch ons dorpje binnen drijven en begint het wanneer we de boot afstappen te hozen. De rest van de dag gaan we dus in de chillstand en is onze enige onderneming tussen de buien door even boodschappen doen. We gaan voor een laatste keer pannekoeken en kruipen daarna met een kopje thee weer terug op de bank. Terwijl de regen inmiddels weer op de ruiten tikt starten wij onze tweede film van vandaag. Ratatouille, prima avond!

Dag twee in the bay of islands is de dag waar we het meest naar uitkeken en waarvoor we eigenlijk hier naar Pahia zijn gekomen. Een dagtour met een 4WD-bus richting Cape Reinga. Het meest noordelijk, toegankelijke puntje van NZ. Een plek waar twee oceanen zich mengen en welke een bijzondere spirituele betekenis heeft. Onze tourguide en dus chauffeur Barry, een wat oudere man met een heerlijke uitstraling, heet ons welkom in de bus. Hij kletst een eind weg en zijn de grapjes vallen goed in de smaak bij de oudjes onder ons. We zijn met een behoorlijk gemengd gezelschap, maar doordat hij ons steeds aanspreekt met ‘team’ zorgt hij toch al snel voor een groepsgevoel. Onze eerste stop is wederom bij een paar Kauri trees, die we op aanwijzing van hem even knuffelen voor geluk. Daarna cruisen we door en al snel raken de wielen van de bus het zand van de 90-mile beach. Barry rijdt vol gas richting de zee, wat zelfs bij mij even zorgde voor een “wow wat gaan we doen” gedachte. Natuurlijk draait onze grapjas net voordat het echt eng wordt ons gevaarte bij en lacht mischien zelf nog wel het hardst. Heerlijke vent, dit wordt een heerlijke dag!

Na een bijna een half uur crossen naast de golven mogen we uitstappen om zelf met onze voeten door het zand te gaan. Ik weet niet waarom het zo goed voelde, maar het was heerlijk om even onze benen te strekken en door het water te hupsen. Vooral denk ik ook omdat er behalve ‘ons team’ niemand te zien was. Na wat foto’s stappen we de bus weer in en verlaten we het strand en rijden we door een stroom naar hoge duinen. Na een paar minuten komen we al aan bij ‘the big one’ zoals Barry hem noemt. Een behoorlijke duin waar wij gaan sandboarden. We krijgen instructies van onze guide en hoewel ik dit in Australië al gedaan heb, geloof ik het toch heel even als onze grappenmaker met zijn voeten op het board springt. Tot opluchting van de rest van het team begint hij zelf weer hard te lachen en doet hij vervolgens voor hoe je liggend naar beneden moet racen. Eerst maar eens onze Big one beklimmen. Gelukkkig heeft het de dag ervoor geregend, wat het zand iets stugger maakt. Niet veel later toch lig ik met mijn borst op het bodyboard klaar om te vertrekken. Uiteraard ziet het er van boven iets stijler uit, maar ik laat me niet kennen. Barry zei dat je bijna niet moet remmen wil je over het vlakke stuk het stroompje bereiken, dus daar gaan we dan maar voor! Met een beetje bijsturen stuif ik inderdaad over het vlakke stuk en heb dus mijn doel bereikt. Wat een toffe activiteit. Hups, bodyboard weer onder mijn arm klaar op naar de volgende ronde(s)!

We hebben weer ongelooflijk geluk met het weer. Hoe slecht de voorspellingen ook waren, de zon is over de hele ochtend al behoorlijk aanwezig geweest. Super natuurlijk nu we richting Cape Reinga aan het rijden zijn. Het wordt stiller in de bus. Niet alleen omdat we moe zijn van het sandboarden, maar ook doordat onze teamcaptain weer aan het woord is. Hij vertelt hoe men gelooft dat Cape Reinga de plek is waar alle spirits na zeven dagen terug komen en vanaf daar verder gaan op hun spirituele pathway. Mensen komen naar deze heilige maori plek om afscheid te nemen, rust te vinden en een laatste boodschap aan hun dierbaren over te dragen. Ook hijzelf hecht veel waarde aan de plek die hem rust gaf na het overlijden van zijn zoontje. Hij vertelt over zijn visie op het leven en omgaan met het overlijden van mensen. Het plaatje van onze vriendelijke chauffeur als mens wordt compleet en ik heb erg veel respect voor deze man. Ookal kreeg ik al zo’n vermoeden na de eerste uurtjes, nu weet ik het zeker: onze Barry voeg ik toe aan mijn lijst met helden. We krijgen een uurtje de tijd om te genieten op dit toffe plekje wat helaas omvliegt.

Op de terugweg rijden we weer over het strand van de 90-mile beach. Toevallig is vandaag een van de weinige dagen wat te maken heeft de combinatie van de wind en het tij van de zee. Onze held heeft naar eigen zeggen genoeg geouwehoerd vandaag en laat ons genieten van de weg terug. Ik zet mijn ipod maar weer aan en tuur lekker uit het raam. Het noordereiland van NZ, het eiland van de groene heuvels, is nog steeds prachtig en ik vind het nog toffer wanneer ik twee keer een paar pauwen spot. Weer iets om af te vinken. We stoppen nog even bij the beste fish and chips shop of the galaxy en inderdaad dit visje was enorm lekker. Vervolgens rijden we in de schemer back into town en bedanken Barry voor deze prachtige dag.

Onze laatste ochtend in the bay gebruiken Denice en ik om met de ferry over te gaan naar Russel. Een heel klein plaatsje waar de geschiedenis van NZ het verst terug gaat. Een chille morgen met zon en het begin van mijn laatst volledige dag in dit land. ’s Middags is het namelijk weer tijd om met Speedo mee terug te gaan naar Auckland, wat dit keer gelukkig een expres-ritje is en dus ‘maar’ drie uur duurt. Terug in wat ik nu de stad waar ik niet kan slapen noem, ga ik met Denice ergens eten. Na een chille avond heb ik een shit nacht, waarin ik uiteindelijk om 3.19 voor het laatst op mijn telefoon kijk. De laatste ochtend shop ik met Denice nog wat souvenirs en kijken we de eerste helft van een film, waarna het tijd is om afscheid te nemen. Ik spring na een laatste knuffel de Airbus in en ga richting het vliegveld. Raar is het om voor het eerst echt weg te gaan uit een land wetende dat je er voorlopig toch echt niet meer terug komt. Een land wat je voor jezelf op de kaart hebt gezet, waar je helden hebt leren kennen en wat betekenis en herinneringen heeft als je kijkt naar een plattegrond. Maargoed het was mooi, gaaf en geweldig en met die gedachte en een glimlach op mijn gezicht zie ik de laatste lichtjes van Auckland onder mij verdwijnen.

Aan het eind van de gang zie ik de trap. Nog een kleine honderd meter en dan ben ik er weer, terug in Sydney. Ik weet niet zo goed wat voor gevoel er gaat komen, maar ik kan niet wachten tot ik boven aan de die trap ben. Ik weet precies waar ik naar boven loop en zie de eerste lampjes verschijnen. En dan sta je dan weer. Midden in het hyde park, tegenover de westfield tower, st Mary’s cathedral naast je en herinneringen schieten door mijn hoofd. Ik cross het park en al lopend blijf ik rondjes draaien en om me heen kijken. Ik ben terug! Terug waar alles meer dan acht maanden geleden was begonnen en hoe meer ik hieraan denk hoe vochtiger mijn ogen worden. Wat een heerlijk gevoel om terug te zijn in Sydney. Deze dagen hier ga ik lekker genieten, maar eerst op naar mijn hostel!
Vijf dagen had ik in Sydney om een soort van afscheid te nemen van Australië en mijn tax terug te vragen. Na wat stress en bellen over mijn loonstrookjes en dergeljike is dit als het goed is straks allemaal gelukt. Verder had ik het geluk dat er toevallig een event in Sydney was, Vivid Sydney. In de stad waren allerlei art-dingen met licht waaronder het Opera house en de Harbour bridge. Er waren licht- en water shows en met een gratis ferry kon je ook vanaf het water genieten. Drie avonden heb ik lekker door de stad gestruind en ik heb mezelf getrakteerd op een avondje Opera House. Heerlijke vijf dagen, maar heel apart ook om dan ineens dit land te verlaten.

Tja en dan 12 uur later sta je ineens in Taiwan op het treinstation. Op zoek naar een aanwijzing om de weg naar je hostel te vinden. Gelukkig zie ik na een aantal minuten zoeken een bekende straatnaam in het engels op een bordje staan. Bij het kruispunt herinner ik me weer wat hoe het Taiwanese verkeer in elkaar steekt. Verkeerlichten die aftellen en bij elk groen licht eerst minimaal 100 scootertjes die oversteken, heel apart. Eenmaal in mijn hostel is manager Tom enorm aardig en probeer ik te bedenken wat ik de rest van de middag ga doen. Eerst maar eens naar een supermarkt om wat boodschappen te doen. ’s Middags ga ik naar de chiang kai shek memorial hall en ’s avond eet ik lekker mais met wat kip en een aardappeltje. Heerlijk om even ‘Nederlands’ eten te kunnen eten zonder dat het een vermogen kost. Samen met manager Tom maak ik een plan voor mijn eerste volle dag en vervolgens val ik behoorlijk moe in slaap. Wat een verschil als je reist, maar geen bordje begrijpt en de kaarten niet gedetailleerd zijn.

Mijn eerste volle dag in Taiwan is een erg gave dag. Ik koop een kaartje waarmee ik onbeperkt met de metro kan rijden en begin mijn ochtend om acht uur in de bekendste tempel van Taipei. Een bijzondere gewaarwording met veel wierook en mensen die halve maantjes op de grond gooien als een soort dobbelstenen. Verder gaat mijn dag onder andere helemaal naar het zuiden van Taipei en helemaal naar het noorden. Lekker even de stad uit. Onderin in Bitan, aan de rivier, zie je hoe Taipei inderaad omgeven wordt door heuvels en bergen en loop ik ruim een uur door zo’n groen gedeelte. Ik word omgeven door enorm veel vlinders en kleine hagedisjes die ik steeds weg hoor schieten. Het is super om hier te lopen, maar wat is het warm met die plakkerige 35 graden. Ook tamsui in het noorden is prachtig bij de rivier, waar ik geniet van de sunset en weer zo’n heerlijke vers fruit smoothie/shake/iets. Mijn voeten zijn al helemaal op, maar toch zet ik door en sta ik aan het eind van de avond nog even op de 91e verdieping van de 101, het op 2 na hoogste gebouw van de wereld.

De volgende dag sta ik weer vroeg op om zo mijn tijd zo goed mogelijk te gebruiken. Ik ga vandaag een dagje de stad uit op weg naar een oud kolenmijnstadje, een lief klein treintrailtje en een avond markt in een redelijk grote stad. Een heerlijke, lange dag waarin ik samen met vijf taiwanese meiden een wenslantaarn heb beschilderd en in de lucht heb gelaten. Waar ik achterop een scootertje heb gezeten, omdat ik als bijna enige uitstapte bij een station waar niemand komt. Dus een nieuwe held, en blijkbaar de manager van de grootste watervallen van Taiwan waar ik heen wilde, bracht mij met zijn scooter via de achteringang (lees groot hek met afstandsbediening) voor niets daar naar binnen. Een dag waarop ik tranen in mijn ogen krijg van de vriendelijkheid van een buschauffeur, die mij helpt, zijn raampje opent en mij uitzwaait tot ik uit beeld ben. Ze zeggen dat als je eenmaal in Taiwan bent dat het je in je hart raakt. Nou dat is vandaag zeker gebeurt, wat een prachtig land en vriendelijke mensen.

De laatste dag in Taipei was ik van plan om zelf nog een paar stops te maken en een museum te bezoeken. Die stops gingen ook door, maar deze deed ik niet allen. Voordat ik aan mijn route begon stond ik in de bookstore te kijken naar wat postcards toen een jongen tegen mij begon te praten. Deze aardige, voor taiwannese begrippen veel te lange (1.95) local vroeg na een paar minuutjes of hij niet met mij mee mocht mijn plan uit te voeren. Even twijfelde ik, maargoed waarom ook niet. Als het niet chill is gaat hij vast vanzelf wel weg, maar daar maakte ik me na een goed half uurtje al niet meer druk om. Het wordt een lange en enorm gezellige dag, eindigend met een serieus gesprek op het observation deck van het kleine vliegveldje in de stad. Perfect!

Na deze drie dagen wil ik eigenlijk niet weg uit dit heerlijke land. Het
is super om lekker de enige europeaan te zijn en in contact te komen met deze enorm vriendelijke mensen. Ook is het proberen van al dit heerlijke nieuwe eten erg leuk en gewoon de hele sfeer is perfect. Echter was het toch echt tijd om te gaan en mijn lieve vriendin Marita te meeten in Bangkok, waarmee ik nu lekker een kleine drie weken rond ga reizen. Heel erg leuk en natuurlijk... weer een nieuw land!

Heel veel liefs uit Bangkok,

X Krista


Ps. Ik ben te moe om nog foto’s te posten, dus dat doe ik zodra ik weer internet heb. Waarschijnlijk over een twee dagen in Chiang mai! :)