Alweer een maand van huis!

Ha Allemaal! :)

Een week later maar weer een nieuw blog. Het lijkt bijna alsof ik het zo plan, maar het is echt steeds dat ik er de tijd voor heb. Zoals nu bijvoorbeeld regent het als een malle. ;) We zijn aangekomen in rainbow beach, waar in ieder geval het eerste ingrediënt voor de regenboog goed aanwezig is. Wat een geluk dat we toevallig nu in een hostel zijn beland in plaats van op de camping. Het dorpje is net één winkelblok lang, een straat kun je het nog niet eens noemen. Toen wij deze gingen ontdekken viel door het onweer de stroom uit in het winkeltje waar wij waren. Echter eenmaal buiten de winkel bleek dat de stroom in het hele dorp uitgevallen is. Haha, bizar om te zien dat alle winkels donker zijn! Ik zit dus nu in een donkere kamer van een hostel te typen, gelukkig had ik net mijn netbootkje weer aan de stroom gelegd en kan ik dus weer even vooruit. Melissa en ik ‘wachten’ hier tot we met onze trip mee kunnen naar Fraser Island, wat prachtig schijnt te zijn. Zaterdag gaan we die kant op en ga ook ik met een 4x4 over het eiland racen! Tof! Tom is vanochtend afgehaakt, omdat zijn trip naar Fraser vanuit een ander plaatsje vertrekt. Maargoed voor de verandering ga ik nu eerst maar weer verder waar ik was gebleven, vertrek uit Surfers Paradise.

We gingen richting Brisbane wat ook gebeurde, alleen gingen we meer er doorheen dan dat we er bleven. De ochtend dat we zouden vertrekken ontdekte ik ineens in de hoek van ons hostel een winkeltje, waar ik natuurlijk even ging neuzen. Kijken hoe allemachtig duur alles daar wel niet zou zijn. De meneer van de winkel begon na een paar minuten praatje, welke uiteindelijk wel een kwartier zou duren. Het bleek dat deze meneer behoorlijk wat wist van de omgeving en dat hij goede tips had voor ons. Na zijn verhaal aangehoord te hebben en een aantal dikke foto’s van prachtige national parcs te hebben gezien, besloten we Brisbane over te slaan. Natuurlijk ook omdat we voor Mel haar auto een beetje op moeten schieten. Voor mij niet heel erg, want ik vlieg toch vanaf Brisbane naar Auckland. Eventueel kan ik daar dus altijd rondneuzen. De nieuwe route was dus wel via Brisbane, maar zou eindigen in of rond Noosa.

Wederom was het in de auto erg lache. Melissa had nog steeds haar geheugenkaartje met muziek in de radio gedrukt en we gingen weer verder met het bijbrengen van muzieksmaak aan Tom. Alle gouwe ouwe werden door ons meegeblerd en door Tom braaf afgeluisterd. Gelukkig voor hem hadden we de regel ingevoerd dat hij één op de drie liedjes een skip mocht aanvragen, welke hij ook goed benutte. ;) Maargoed wie kent nou niet de Dire straits en überhaupt Mark Knopfler, de hits van Boudewijn de Groot, the Eagles, Abba, Dorus met z’n mottenlied en Lynard Skynard enz. (Bedankt pa dat ik dit wel allemaal ken :) )

Ook was het grappig dat we in Brisbane twee keer de weg hebben moeten vragen om weer terug te keren op de goede, notabene snel-/hoofdweg. Man wat is alles onduidelijk aangegeven daar. Ik als navigator had ons tot nu toe steeds behoorlijk goed geleid en steeds chille beslissingen genomen, maar dit was bizar. Op een gegeven moment sloegen we een weg in, waarvan ik op de kaart had gezien dat deze de hoofd/snelweg zou kruisen. We kwamen bij een redelijk groot kruispunt, maar er stond nergens een bord dat dit de goede weg was en dus zijn we maar door gereden. Heel apart, want het was gewoon de landelijke snelweg die door de stad ging en het bleek dus ook wel de goede weg geweest te zijn. Naja na de tweede keer vragen waren we weer op de goede weg en gelukkig nog niet door de hits heen. ;)

We eindigden die dag in Coolum, op aanraden van een meneer van de information centre langs de snelweg, Wat een helden werken daar toch allemaal. Deze plaatselijke VVV-achtige dingen hebben steeds super informatie over de omgeving, meer gedetailleerde kaartjes dan ons grote wegenboek en ze zijn erg vriendelijk. Hij zei dat het in Noosa waarschijnlijk een stuk duurder zou zijn, al helemaal vanwege de vakantie die de kinderen hadden. We sliepen een nachtje op een camping waar we, toen we de auto hadden geparkeerd en de tent stond, gelijk heerlijk de zee in doken die we konden bereiken via een paadje. (Lees nog geen 30 seconde lopen vanaf de tent . :) ) Hier weer een nieuwe vogel gespot op het strand en deze toegevoegd aan mijn inmiddels ontstane verzameling van vreemde vogels! ’s Avonds hebben we voor het eerst genoten van een ijsje sinds ons vertrek uit Nederland. Bij de Macdonalds hebben ze namelijk kleine softijsjes voor $0,30 en ze zijn gruwelijk. Jammer alleen dat de Wifi het daar niet deed, maar dat mocht de pret van het ijsje niet drukken. Wat een genot! Haha! Overigens was dit de eerste nacht in onze tent voor Tom en mij, welke prima beviel. Allebei lekker op een matje van nog geen cm dik, prima! Het comfort van de achterbank van de auto ruil ik graag in voor een plek waar ik wel languit kan liggen, zonder mijn benen omhoog te steken. ;) Het was trouwens voor het eerst dat we in slaap vielen met het geluid van de zee op de achtergrond. Heerlijk!

De volgende ochtend zijn we doorgereden naar Noosa, waar we uiteraard eerst maar weer eens opzoek gingen naar de I. We liepen binnen en gelijk hielp een redelijk oude man ons. De vraag die elke Oz zo ongeveer aan ons stelt, was nu ook binnen twee seconden gesteld: Where you from? Nadat we deze vraag beantwoord hadden kregen we voor ons een nieuw respons: Ow, dat is leuk dan kan ik gewoon Nederlands praten, see! We bleken een man uit Leeuwarden getroffen te hebben, die inmiddels al een 40 jaar in Australië woonde. Heerlijk om te horen hoe zijn Nederlands was omhuld met een Australisch accent. Na bijna elke zin kwam een right, of see, super om mee te praten. Na een verhaal over een python van vier meter in de tuin, waar deze man zijn eigen horecagelegenheid runde, hoe lang hij al in Noosa woonde en over zijn vakanties naar Nederland, gaf hij ons een tip over een campeerplek voor $10 pppn. Perfect dus, zoals we inmiddels gewend waren van de mensen van de I, echter konden we hier wel pas vanaf 16.30 terecht.

Om de tijd te vullen besloten we een walk te gaan doen door een national park daar. Onbeschrijfelijk is het hoe mooi het was om die route te lopen met steeds weer een prachtig uitzicht over een strand. We kwamen uiteindelijk bij een spot wat volgens mij hells deep heette, waar het een behoorlijk stuk naar beneden was met aardig grote rotsen. Naar beneden kijken zagen we wat zeeschildpadden zwemmen en links en rechts een prachtig uitzicht over strand en zee. Op onze weg daar naartoe hebben we ons eerste slangetje van Australië gezien van een kleine 40 cm, een kever die er vandoor ging met een dode, gruwelijk grote spin (ik dacht eerst dat die spin iets had gevangen) en een guana (?) (een veel te grote leguaan-achtig-iets). Eindelijk wat wildlife in plaats van een dode kangoeroe. ;)
Na nog een stukje wandelen zijn we door gegaan de de Aldi en vervolgens naar onze kampeerplek.

Het was een verblijfplaats voor scoutingsgroepen, waar alleen de I mensen heen mocht verwijzen. Weer een plus voor de I! Het was een plek zonder stroom of licht, maar wel met douche en toilet en bbq! Prima! Na een avondje kletsen over onze reis tot nu toe, kwamen we er achter dat we allemaal hadden gedacht dat we meer tijd voor onszelf zouden hebben. Lekker tijd om je boek te lezen, zelf een stadje te ontdekken of in ieder geval je eigen ding te doen. We besloten dus de volgende dag alleen samen met de auto richting de parkeerplek te gaan en vervolgens van daaruit lekker een dagje je eigen weg. Heerlijk, ik had er nu al zin in!

De volgende dag ben ik vanaf de auto gelijk het strand weer op gedoken om via daar terug te lopen in plaats van over de weg, waar Tom en Melissa voor kozen. Maar wat een heerlijk gevoel vind ik het toch om elke keer binnen no time op het strand te zijn, je slippers uitgooien en met je voeten door de branding te stappen. Je gedachten gaan uit naar van alles, terwijl je overal mensen ziet genieten van de zon, de zee, hun lieve kindje die speelt met het zand, hun hond die enthousiast achter de bal aan rend of voorop een stand-up paddleboard staat, van de kites die in de lucht hangen of van elkaar. Echt het is zo bizar. Vanaf Sydney zijn we zo vaak bij de zee geweest, dat het bijna niet meer speciaal zou kunnen zijn. Maar toch elke keer als het beeld van een van deze prachtige stranden hier op je netvlies komt en je de sfeer proeft komt datzelfde heerlijk gevoel weer boven.
Zo kon ik ook genieten van de zondagochtendtraining van de kids hier die als sport kiezen dat ze training voor lifeguard. Kinderen van 5 t/m 12 met hun outfits aan die de zee in stormen, met of zonder board en blijkbaar ook zonder angst. Alle info verkregen van een local met wie je meer praat als je alleen bent, wat ook erg leuk is. Even lekker zelf bepalen hoe lang je ergens blijft staan (kletsen).
Uiteindelijk heb ik ’s middags een gruwelijke wandeling gemaakt. Eerst even langs de I gelopen waar een supermarkt zat om een goedkoop anti-insectenrollertje te kopen ($5) ipv dat spul van de pharmacy in de PC Hoofdstraat van Noosa van $17. Vervolgens ben ik doorgelopen naar sunshine beach, waar ik weer heerlijk de zee ingedoken ben. Even met een meneer gekletst aan wie ik vroeg of ik mijn tas bij hem en zijn dochtertje mocht droppen aangezien ik alleen was op het strand. Na mijn duik heerlijk op het strand mijn boek een stuk gelezen en even mijn ogen dicht tijdens een gratis zandstraal behandeling. Vervolgens langs twee stranden, over rotsen, door het national park de complete coast route terug gelopen en een half uurtje te laat, met een kilo zand in mijn haar, op mijn gezicht en overal weer terug bij de I, waar we hadden afgesproken. Mijn kuiten helemaal op van het stevige doorlopen, wat (een) heerlijk(e dag)!

De volgende ochtend zijn we met z’n drieën we ‘vroeg’ vertrokken naar een plekje in Noosa waar onze kanotrip begon. Een driedaagse trip waarbij je twee nachten zou slapen in het great sandy national park. We kregen een tent, water en kookspullen mee verpakt in tonnen, net zoals onze eigen spullen. Uiteraard kregen we ook een kano en peddels en zo vetrokken we met zijn vijftienen, nadat we af werden gezet bij een zandbank na ongeveer 30 minuten varen. Na een paar minuten was het al overweldigend. We zagen een eerst een stuk of 30 lelies bij elkaar, waarvoor we stopten om een foto te maken. Prachtig peddelend over de noosa upper river uitkomen bij deze lelies. Echter toen we nog drie minuten verder waren kwamen we op een meer waar ontelbaar veel lelies waren. Natuurlijk voelden we ons ietwat knulig dat we al stopten bij die paar lelies.

Het kamperen tussen de bush turkeys, de duitse kalkoen van het vorige verslag, de guana’s, veel te grote raven, guana’s, possums, giftige kikkers was super. We zijn op dag twee naar een sandpatch gevaren. We waren als eerste van de groep vertrokken en voeren als eerste over de rivier, welke net een spiegel was. Gruwelijk. Je voelt je bijna als iemand van national geographic , al helemaal wanneer je een ijsvogel spot (ten minste wij vonen het er behoorlijk op lijken) en deze probeert te fotograferen. Voor de zandvlakte liepen we 6 km de berg op. Vervolgens kwamen we bij de grootste zandbak die ik ooit heb gezien. Deze was ontstaan door de wind die het zand meenam naar boven, waar het vervolgens niet over de berg kwam en erop bleef liggen. Erg vet! Na 6 km terug lopen door de warmte plonsten we lekker in de rivier, waarin je lichaam oranje leek door de olie. Volgens Tom leek het een rivier van cola. ;) Aangezien we zelf ons eten mee moesten nemen voor drie dagen, hebben we niet heel luxe gegeten, maar het was prima en gezellig. ’s Avonds toen we naar de wc gingen hebben we onze eerste echte slang gezien, van in ieder geval dik een meter. Best cool al was het nog niet echt een ultradikke, grote slang.

Je komt door het kamperen meer en meer in een ander ritme. Het is hier namelijk nog steeds rond half 7 donker, waardoor half 8 aanvoelt als half 10. En zonder stroom, licht en met vele muggen en insecten om je heen is slapen in je tent nog niet zo onaantrekkelijk. ’s Ochtends ga je rond 7 uur je bed uit (tijdens het kanoën zelfs rond 6 am.) omdat de zon al op je tent bakt en je al genoeg hebt geslapen. Avond eten begin je rond 5 uur aangezien je niet in het donker wilt koken. Heel grappig. Nu ik vanavond weer in een hostel slaap is het wel weer even wennen, ik ben echt al toe aan slapen en het is pas half 10.

Maargoed na dit verslag typen kan ik nog mijn foto’s uitzoeken en dan hoop ik dat de party van onze zweedse kamergenoten een beetje voorbij is. Ik had nog een paar dingen die ik in dit verslag ook wilde typen, maar volgens mij is hij al een beetje lang geworden, dus ik houd er maar weer eens mee op. Ik wil jullie nogmaals bedanken voor alle leuke reacties! Het is echt super leuk om te lezen, ook de lange mail uit Harderwijk en van de meerkoetmeen zal ik binnenkort weer beantwoorden. Super om te lezen! Echter kunnen jullie je vast voorstellen dat ik het typen nu wel een beetje zat ben. ;)

(Ow vandaag was niet bijzonder, vanochtend vertrokken uit Noosa, Tom gedropt bij het busstation en nu zijn we hier ;) )

Tot de volgende keer maar weer! Zaterdag Fraser Island!

Veel liefs vanuit Rainbow Beach

Ps. Ik ben dus alweer een maand van huis, heel apart. Klinkt als best lang maar zo voelt het niet echt. Aan de andere kant ook weer wel. Ik zou erg graag af en toe één van jullie hierheen toveren om bijvoorbeeld het strand-gevoel te delen! :)